Andere jaren gingen dan bij mij om 21 uur telefoon, tv, tablet en computer uit.
Ik vond dat ieder jaar weer heerlijk. Heerlijk en vreselijk moeilijk tegelijkertijd. Opvallend genoeg, was het vaak de kerk die maakte dat ik nog van alles moest na 21 uur, maar het lukte vrij redelijk dat naast me neer te leggen en mijn tijd na 21 uur anders te besteden. Minder van het een, geeft meer ruimte voor het ander.
In de dagen voor Aswoensdag spraken Pieter en ik over hoe we (of ik) het vasten dit jaar invulling zouden geven. Ik wilde zo graag iedere dag een half uur tijd nemen om bewust te ontspullen of een half uur tijd nemen om te wandelen, alleen zonder geklets. Maar het past gewoon niet. Dit jaar past het niet. En om 21 uur die apparaten uit, lukt ook niet dit jaar. Want nu de kinderen ouder worden, gaan ze later naar bed. En nu ze later naar bed gaan en wij niet achter de computer willen zitten terwijl we ook met de kinderen willen zijn, verplaatst de digitale rompslomp zich naar later op de avond. En dat mag, dat mag voor nu. Dit jaar zijn de suikers in de ban. Een klassieker… Niet snoepen tijdens de 40dagentijd. Ook de toegevoegde suikers zijn in de ban. En ik moet er echt nog even inkomen…
Bouillonblokjes in de soep van Eva… Suiker…
Vegetarische kroketten omdat ik kroketten nou eenmaal zo lekker vind… Suiker… Een cracker omdat het zo lekker knispert… Suiker…
Vegaballetjes… Je raadt het al… Suiker…
Suiker is net als gluten en melkpoeder… Het lijkt wel overal in te zitten.
Na een halve week vraag ik me af of ik nu wel aan het doen ben waar die 40dagentijd voor bedoeld is…
Is dit nu voor mij een tijd van bezinning?
Is het een tijd van vertragen?
Ben ik me op deze manier aan het voorbereiden op Pasen?
Had ik niet toch voor die halve uren moeten kiezen waar we dit jaar zo bewust ‘nee’ tegen hebben gezegd?
Misschien… Maar ik laat het zo. We zijn nu pas net op weg naar Pasen. Het lastige stuk moet nog komen. Dit doorzetten, iets laten staan, volharden – hoe klein m’n vasten ook is, ik vind het goed voor nu.
Hoe ga jij dit jaar richting Pasen? Met of zonder een vorm van vasten? En waarom wel of waarom juist niet? En hou je het voor jezelf of draag je het uit? Is het iets van samen of iets van alleen?
Ik ben benieuwd naar jullie antwoorden. Het lijkt me fijn daar eens over te praten. Zomaar of op zondag na de dienst met een kopje thee of koffie… En een koekje, omdat het iedere zondag al een beetje Pasen is.
Dieuwertje van der Wijk-Dirkse
