“We zijn niet klaar voor wat er over vier of vijf jaar op ons afkomt.” zei Mark Rutte in zijn eerste grote toespraak als secretaris-generaal van de NAVO. Om een oorlog te voorkomen, moet er veel meer geld naar defensie. Het is volgens de NAVO-chef “tijd om ons geestelijk voor te bereiden op oorlog”. “Ik zal eerlijk zijn: de veiligheidssituatie ziet er niet goed uit. beweert Rutte. ‘Het is zonder twijfel de ergste in mijn leven. En ik vermoed ook in die van u.” 

Zo is te lezen op de nieuwspagina van de NOS. 

Heeft Rutte gelijk? 

Wie moet je nog geloven vandaag de dag? Het nepnieuws vliegt ons om de oren. 

Moeten we inderdaad veel meer investeren in defensie? Om het dan vervolgens niet te hoeven gebruiken, want de afschrikwekkende werking die ervanuit gaat, is groot genoeg? 

Pas maar op, ik haal mijn grote broer erbij! Hij heet de NAVO!

Bijzonder, je investeert al het mogelijke geld in defensie en zelfs meer dan dat, want ook het geld dat eigenlijk naar gezondheidszorg, gevangenissen, politie, pensioenen en vluchtelingen opvang en herstel van onze natuur zou moeten gaan, gaat naar defensie, om het vervolgens niet hoeven te gebruiken, want de vijand durft toch al niet meer aan te vallen en trekt zich van schrik maar terug. 

Hebt u al een noodpakket in huis?

Hebben we wel echt te vrezen van Rusland? Is het waar wat Rutte beweerd? 

De Russische economie is nog niet eens zo groot als die van Spanje. Rusland trekt relatief meer geld uit voor zijn leger dan de NAVO-landen, maar de Russische defensie is kwalitatief een stuk minder, leren de enorme verliezen in Oekraïne. Uitgerekend Rutte’s voorganger Jens Stoltenberg zei in februari nog dat de NAVO ‘militair sterker is’ dan Rusland. ‘Wij vertegenwoordigen grofweg 50 procent van de totale militaire macht in de wereld.’

Militair historicus Christ Klep trok eerder dit jaar een duidelijke conclusie. ‘We overschatten Rusland’.

Komt het echt weer goed?

Moeten we vooral rustig doorgaan met alles wat waar is, edel is en wat rechtvaardig is, alles wat zuiver is, alles wat lieflijk is, alles wat eervol is, kortom, aan alles wat deugdzaam is en goed? (Fillippenzen 4:4-9)

Ja, dat is zeker een goed advies. Terwijl je bezig bent met wat goed is in dit leven besteed je je tijd waardevol. Daar is niks vanaf te halen, niks aan toe te voegen, dat staat als een huis.

Ook Sefanja (Sefanja 3) roept ons toe en heel Jeruzalem, ‘Laat de moed niet zinken!’

Je zal er nu maar wonen in Jeruzalem, of in de omringende gebieden, Gaza, Westelijke Jordaanoever, Libanon, de oorlog is nog niet voorbij, hoe gaat dit ooit weer goed komen? 

Joden voelen zich momenteel alleen veilig bij God de ENE,

Ook moslims voelen zich niet veilig, hier in Nederland niet, ze hebben stelselmatig te maken met discriminatie. 

Christenen voelen zich in het midden-oosten niet veilig. Is Syrië inderdaad weer veilig genoeg om naar terug te keren?! 

Wel een hele opluchting dat er nu eindelijk een einde is gekomen aan het tijdperk Assad.

Wat een gruwelbewind. Martelingen, doden. Je was je leven niet zeker, als je alleen maar demonstreerde kon je in zo’n vreselijke gevangenis komen. Met geen pen te beschrijven wat daar allemaal gebeurde. Als je uit zo’n land gevlucht bent, hoe kun je je ooit weer veilig voelen, hoe krijg je het vertrouwen weer terug in welke regering dan ook?

‘Wees kalm temidden van het lawaai’,  zo begint de tekst met de titel ‘Desiderata’ en is afkomstig van Max Ehrmann die de tekst schreef in 1927.

Het latijnse woord Desiderata betekent: datgene waar het verlangen naar uitgaat. Max Ehrmann (1872-1945) was een Amerikaans dichter en advocaat en hij schreef dit prozagedicht voor zichzelf “omdat het de deugden aanbeveelt, die ik het meest nodig had”. 

Het leert mensen hoe te leven en roept op om met hoop, wijsheid en mededogen te kijken naar de schoonheid en schaduwkanten vahet leven.

Ten onrechte wordt vaak aangenomen dat het gedicht geschreven is door een anonieme auteur en in 1692 in de Old St. Paul’s Church te Baltimore gevonden is. Dit misverstand ontstond doordat de predikant het gedicht rond 1959 in een boekje voor zijn gemeente opnam, zo’n soort boekje als ons adventsboekje en hij noemde daarin het jaar 1692, het bouwjaar van de kerk. Zo kwam het dat mensen het bouwjaar van de kerk verwarden met het jaar waarin Desiderata geschreven is.

Het gedicht heeft door de jaren heen vele mensen geïnspireerd. Ik heb deze woorden voor vandaag gekozen, omdat de tekst zo mooi aansluit bij de boodschap van Sefanja en Paulus aan de Fillipenzen.

“Wees kalm te midden van het lawaai en de haast en bedenk, welke vrede er in stilte kan heersen. 

Sta op goede voet met alle mensen, zonder jezelf geweld aan te doen.

Zeg je waarheid rustig en duidelijk en luister naar anderen; ook zij vertellen hun verhaal. 

Mijd luidruchtige en agressieve mensen; zij belasten de geest.

Wanneer je jezelf met anderen vergelijkt, zou je ijdel en verbitterd kunnen worden, want er zullen altijd kleinere en grotere mensen zijn dan je zelf bent. 

Geniet zowel van wat je hebt bereikt, als van je plannen. 

Blijf belangstelling hebben voor je eigen werk, hoe nederig dat ook moge zijn; het is een werkelijk bezit in het veranderlijke fortuin van de tijd. 

Betracht voorzichtigheid bij het zakendoen, want de wereld is vol bedrog, maar laat dit je niet verblinden voor de bestaande deugd; veel mensen streven hoge idealen na en overal is het leven vol heldendom.

Wees jezelf. Veins vooral geen genegenheid, maar wees evenmin cynisch over de liefde, want bij alle dorheid en ontevredenheid is zij eeuwig als het gras. 

Volg de loop der jaren met gratie, verlang niet naar een tijd die achter je ligt. 

Kweek geestkracht aan om bij onverwachte tegenslag beschermd te zijn, maar verdriet jezelf niet met spookbeelden. Vele angsten worden uit vermoeidheid of eenzaamheid geboren.

Leg jezelf een gezonde discipline op, maar wees daarbij lief voor jezelf. 

Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren. 

Je hebt het recht hier te zijn, en ook al is het je al of niet duidelijk, toch ontvouwt het heelal zich zoals het zich ontvouwt, en zo is het goed. 

Heb daarom ook vrede met God, hoe je ook denkt dat Hij moge zijn en wat je werk en aspiraties ook mogen zijn; houd vrede met je ziel in de lawaaierige verwarring van het leven. 

Met al zijn klatergoud, somberheid en vervlogen dromen, is dit toch nog steeds een prachtige wereld. Streef naar geluk.”

Wat zou er gebeuren als iedereen zich gaat voorbereiden op vrede?

Amen