Deze uitspraak van Søren Kierkegaard inspireerde ons bij een van de avondsluitingen en ochtendgebeden tijdens het gemeenteweekend. Aangereikt door Stine Jensen in een aflevering van het programma De Verwondering met Annemieke Schrijvers. We werden stil en mediteerden. Stil worden kan soms ook onrust geven in plaats van rust. We waren bijeen om onszelf te hervinden en daardoor ook elkaar. In het hart van de christelijke traditie vind je stilte, gebed en meditatie. Thomas Keating een monnik uit een Trappistenklooster uit de VS bedacht het gecentreerde gebed (centering prayer). Dit gebed is gebaseerd op slechts één woord voor God, dat bij jou opkomt. Dat woord kan vanalles zijn, bijv. Naam, Bron, Licht, Ruimte, Aandacht, Open, enz. Wat maar in jou opkomt en wat jou dichter brengt bij wat voor jou heilig is. Telkens wanneer je afdwaalt, keer je zachtjes weer terug naar dat woord. Voor sommigen was dit een rustgevende oefening, bij anderen riep de oefening ook veel onrust op. De volgende ochtend deden we de welkomstoegfening. Daarin focus je je eerst op een gevoel van stress of spanning of pijn in je lichaam, je kijkt en voelt hoe groot dat is, hoe het voelt. Daarna zeg je er welkom tegen. Je verwelkomd het gevoel. Geeft er ruimte aan, houdt het als het ware liefdevol vast, net zolang totdat je merkt dat het iets minder wordt, iets afzwakt, of iets rustiger wordt. Dan laat je het weer gaan en ga je verder met je leven. Dit kun je over de dag heen meerdere keren doen, weken, maanden achtereen, net zolang als nodig is. Die gevoelens van pijn en stress hebben vaak te maken met onze zucht naar controle, naar waardering en naar geborgenheid en veiligheid. Elke ochtend waren we van 7.45 tot 8.00 uur een kwartier stil. Een verfrissend, rustgevend moment van tot jezelf komen, in een kring van medegelovigen. ‘s Avonds na de bonteavond hebben we tijdens de avondsluiting gedanst op het lied My breath is free, van Joachim Goerke. De tekst daarvan gaat zo:

‘My breath is free and deep in me

opens gently lets my heart be

silent spreads through space and time

the source of strength that I call mine’

Durf je het aan om volgend jaar mee te gaan?