Prediker 3:1-8

Voor alles wat gebeurt is er een uur,
een tijd voor alles wat er is onder de hemel.
Er is een tijd om geboren te worden
en een tijd om te sterven,
een tijd om te planten
en een tijd om te rooien.
Er is een tijd om te doden
en een tijd om te helen,
een tijd om af te breken
en een tijd om op te bouwen.
Er is een tijd om te huilen
en een tijd om te lachen,
een tijd om te rouwen
en een tijd om te dansen.
Er is een tijd om te beminnen
en een tijd om zich te onthouden,
een tijd om te omhelzen
en een tijd om af te weren.
Er is een tijd om te zoeken
en een tijd om te verliezen,
een tijd om te bewaren
en een tijd om weg te gooien.
Er is een tijd om te scheuren
en een tijd om te herstellen,
een tijd om te zwijgen
en een tijd om te spreken.
Er is een tijd om lief te hebben
en een tijd om te haten.
Er is een tijd voor oorlog
en er is een tijd voor vrede.

Vandaag stonden we stil bij deze tekst van Prediker. Het had niet veel gescheeld of de teksten van deze twijfelaar hadden de Hebreeuwse bijbel niet gehaald. Gelukkig zijn ze toch opgenomen in de wijsheidsliteratuur van deze Bijbel, zodat we nog steeds van zijn wijsheid kunnen genieten. 

We kunnen niet om de tegenstellingen in het leven heen. Hoe vinden we moed om door te gaan, wanneer het leven zwaar voelt? Hoe kunnen we blijven dansen in de regen? Laten we elkaar bemoedigen zegt de onbekende schrijver van de andere tekst die we vandaag lazen, uit de brief aan de Hebreeën, hoofdstuk 10 vers 25a. Laten we elkaar juist bemoedigen. We hebben het vaak zo nodig om bemoedigd te worden, om liefde te ontvangen, onszelf te laten wiegen in de armen van een ander. Hoe hou jij contact met je ziel, met je stille bron van levensvreugde? Hoe kun jij dat? Is er een begaanbare weg voor jou? Of zakt je de moed weleens in de schoenen? Hoe hou je het uit met rouw en verdriet? Hoe kun je na te vallen toch weer opstaan? Deze kunst in het leven van vallen en opstaan lukt alleen samen. Met vrienden, vriendinnen, zussen, broers. Laten we elkaar bemoedigen!